W ten weekend odbyło się pierwsze szkolenie fitness, w którym brałam udział 🙂 Było super! W szkoleniu brało udział 6 osób. Pięć dziewczyn i jeden chłopak. Byłam na dobrej pozycji, ponieważ znałam dwie uczestniczki i szkoleniowca 🙂 Pozostałe trzy osoby widziałam pierwszy raz w życiu. Jednak nie przeszkodziło nam to w stworzeniu super atmosfery 🙂 Pożartowaliśmy, pośmialiśmy się, Marta jest świetna w tym co robi. Dużo się nauczyliśmy. Poznaliśmy metody budowania i nauczania choreografii. Poznaliśmy podstawowe kroki i nauczyliśmy się jak je wykonywać poprawnie technicznie. Były pierwsze doświadczenia w pracy z grupą. Z natury jestem osobą nieśmiałą. Boję się publicznych wystąpień. Tym razem też się bałam, ale kiedy muzyka zaczęła już grać, kiedy wsłuchałam się w rytm i zaczęłam „prowadzić” swoje zajęcia, trema uciekła. Zajęłam się zupełnie czymś innym. Bycie instruktorem wcale nie jest takie łatwe jak mogłoby się zdawać. Trzeba pamiętać o tylu rzeczach… Wiem, że z czasem to przyjdzie samo. Na razie wszystko jest nowe. Poznaliśmy cueing werbalny i wizualny. Przy odliczaniu można sobie połamać palce, lub nabawić się skurczu, ale to wszystko jest do wyćwiczenia 😀 Mam całe trzy tygodnie do kolejnego szkolenia. Na koniec szkolenia dostaliśmy płyty z profesjonalną muzyką do fitnessu, więc mam przy czym trenować. Poza tym muszę ćwiczyć to czego się nauczyłam, żeby nie zapomnieć 😀 W niedzielę, na sam koniec szkolenia, był trening prowadzony przez Martę. Uwielbiam ją naprawdę, ale przez to w poniedziałek miałam poważne problemy z mięśniami u nóg. Chyba jednak powinnam napisać  w ankiecie, że szkoleniowiec pastwił się nad kursantami 😀 Oczywiście to żart. Wiem, że muszę wzmocnić nogi i ręce. I cieszę się, że to właśnie Marta prowadzi szkolenia. Wybieram się dzisiaj do niej na pilates 😉 Postanowiłam, że po dwóch dniach intensywnych ćwiczeń daruję sobie swoje fikanie i spokojnie popracuję nad swoim umysłem i ciałem. Na szczęście lekcje pilatesu i stretchingu w klubie, w którym ćwiczę, również prowadzi Marta, więc oddaję się w dobre ręce.

Dzieciaki nadal chore. Dzisiaj w najgorszy deszcz szliśmy do lekarza na kontrolę. Na całe szczęście po zmianach w oskrzelach śladu nie ma. Za tydzień kontrola w poradni pulmonologicznej. Akurat zostaną zbadani i wysłani do szkoły i przedszkola mam nadzieję. Nie wiem co się dzieje, chyba wirusisko jakieś lata w powietrzu, bo i ja w piątek dostałam temperaturę 38,5. Najgorszy moment, przecież w sobotę zaczynałam szkolenie. Dobrze, że Pyralginę miałam w domu i inne specyfiki. W sobotę czułam się lepiej a w niedzielę już całkiem dobrze. Dla pewności poprosiłam lekarę moich dzieci, żeby mnie dzisiaj przebadała. Jest ok. Teraz muszę się pilnować, żeby nie zachorować na następne szkolenie 🙂

No i klops. Jeszcze się wrzesień nie skończył a moje dzieci już są chore… Mały choruje już trzeci tydzień. Z tym, że antybiotyk bierze dopiero od poniedziałku, bo wcześniej była nadzieja, że obejdzie się bez. No i się nie udąło. Mały zaczął kaszleć a nawet „szczeknął” kilka razy, co jak wiadomo oznacza początek zaplenia krtani. Dostał więc antybiotyk. Nie czuje się źle, nie kaszle ciągle, lata po mieszkaniu i robi bałagan. Czyli źle nie jest. Duży dzielnie się trzymał. Myślałam, że wytrwa. A tu wczoraj rano, poszłam go obudzić, żeby do szkoły się nie spóźnił, a on gorący jak piec i mówi, że bardzo źle czuje. Nawet Lek przeciw gorączkowy niespecjalnie podziałał. Wzięłam dzieci za łapki i poszliśmy do lekarza. Czasy mamy teraz takie, że to pacjent mówi lekarzowi jakie leki należy przepisać. Wygląda na to, że trafiłam z antybiotykiem, bo Duży dzisiaj się pozbierał i łazi. Wczoraj zjadł tylko jeden kawałeczek angielki. Dzisiaj pochłonął już cztery i domaga się obiadu 🙂 Oprócz tego inhaluję obu różnymi specyfikami, z dobrym skutkiem nawet, bo Mały odkrztusza a Dużemu się kaszel nie pogłębia. Byłam w szkole i wzięłam lekcje dla Dużego. Od jutra bierzemy się do pracy, żeby zaległości nie mieć, bo to najgorsze jest. I mam nadzieję, że Duży szybko do szkoły wróci. Przecież ma tyle zajęć pozalekcyjnych… Niektóre bardzo atrakcyjne. Na przykład zapisał się na karate. Cieszę się, że chce chodzić, bo dodatkowy ruch jest mu bardzo potrzebny. Widzę, że rozkręcił się chłopak, bo i na wf chodzi dużo chętniej niż kiedyś. Denerwuje mnie to, że Mały opuścił już tyle dni w przedszkolu. Mam nadzieję, że wkrótce wróci, bo w końcu nie będzie mógł się z nikim zaprzyjaźnić. Dzieci już się do siebie przyzwyczaiły, a on… Czy te choróbska kiedyś się od nas odczepią?!

Byłam wczoraj u lekarza. Takiego niefajnego. Nie lubię tam chodzić, ale muszę. Poza tym uzgodniłam z M, że wybiorę się na wizytę do endokrynologa w jego przychodni, w której kartę zafundowała mu firma. Może wyrobić kartę i dla mnie za jakieś tam pieniądze niewielkie na miesiąc, więc chyba się zdecyduję, bo mam dosyć wstawania o 5 rano, stania dwie godziny w kolejce na dworze, żeby dostać się do lekarza, a później patrzeć jeszcze na jego kwaśną minę lub wysłuchiwać jego nieprzyjemnych uwag. Poza tym ostatnio co chcę się do niego wybrać, to jest na urlopie. A zaświadczenia do lekarza pierwszego kontaktu nie chce mi dziadyga wypisać… Więc pójdę sobie gdzie indziej.

W sobotę zaczynam pierwsze szkolenie!

P.S. A to wspomnienie z konwencji. Dwie lekcje z M. Prieditis:

Byłam! W sobotę! Było super świetnie. Pojechałyśmy we trzy. Na miejscu była już cała masa znajomych i nieznajomych osób. Nie umiem oszacować ilu uczestników było obecnych na konwencji, ale nie było ich na pewno mało. Praktycznie cała duża sala w Nowej Gdyni była zajęta. Zajęcia rozpoczęły sę tuż po godzinie 12. Najpierw lekcja Ragga Dance z Magdaleną Prieditis. Niesamowita osoba. Świetna lekcja i doskonale poprowadzona. Tylko, że to nie moje klimaty niestety 😀 A może jestem po prostu za stara, żeby takie wygibasy uskuteczniać? W każdym razie przyjemnie było obserwować cały układ, mimo, że nie byłam w stanie zatańczyć całości. Nie szkodzi. Za dwa lata będę mogła wszystko! 😉 Kolejna godzina upłynęła nam na stepie pod kierunkiem fantastycznej Doro Giery. Niemka świetnie mówiąca po polsku, bardzo energetyczna i pozytywna osoba. Byłabym szczęśliwa gdybym mogła w przyszłości uczyć się od niej. Następne zajęcia – jak dla mnie najlepsze tego dnia, jeśli chodzi o zajęcia dynamiczne – Dance Coctail z Marcinem Zierałko. Świetny układ, świetny nauczyciel. Nie siedziałam nawet dwóch minut. Nauczyłam się całego układu i cały zatańczyłam! Po trzech godzinach bardzo wyczerpujących zajęć nadszedł czas na Pilates z moją ulubioną instruktorką a także moim przyszłym szkoleniowcem – Martą Targowską. Nie lubię ćwiczeń spokojnych. Nie mogłabym chodzić na takie regularnie, ale pilates z Martą jest świetny. Marta bardzo dobrze umie wyjaśnić uczestnikowi jak wykonywać ćwiczenie, które mięśnie napiąć, a które rozluźnić. Na pewno zajęcia z nią nie są nudne. I z niecierpliwością czekam na pierwsze szkolenie, które rozpoczynam już za dwa tygodnie 🙂 Po pilatesie była lekcja Sexy Dance with chairs. Odpuściłam sobie, bo akurat była dobra pora na posiłek 😀 Ale fajnie było patrzeć na dziewczyny tańczące na krzesłach, przy krzesłach, obok krzeseł… Lekcję prowadziła Magdalena Prieditis. Kolejne zajęcia na stepie prowadził Tomasz Kostro, który będzie nas szkolił w zakresie wzmacniania. Lekcja była bardzo w porządku. A instruktor… no cóż, nie wszyscy muszą mi przypaść do gustu. Następna godzina, którą do dzisiaj pamiętają moje mięśnie, to zajęcia z piłką io-Ball. I tu znów na scenę wkroczyła świetna Doro Giera 🙂 Oprócz tego, że dała naszym mięśniom porządny wycisk, to rozśmieszała nas swoimi dowcipami i wprowadziła atmosferę luzu i dobrego humoru. Żal było się z nią rozstawać. Mam nadzieję, że to nie jest ostatni raz kiedy ją spotykam. Po całym wyczerpującym dniu, Marta i pozostali instruktorzy zaprosili nas na team stretch. Jestem bardzo zadowolona. Może tylko głupio zrobiłam, że nie wzięłam aparatu. Następnym razem nadrobię. Acha, no i wylosowałam koszulkę :)) Pierwszy raz w życiu coś wygrałam. Spośród tylu uczestników został wylosowany MÓJ numer. Czyżby to był jakiś znak?

Pięknie tam musi być. Jest to miejsce, do którego udają się po śmierci zwierzęta. Dzisiaj pobiegł tam mój najukochańszy Mru… Jest mi bardzo smutno. Już nigdy nie spotkam takiego kota. Oczywiście jest jeszcze Łatek, którego też bardzo kocham, ale Mru był wyjątkowy. On był po prostu MÓJ. I moim pozostanie na zawsze.

Przez ostatnie trzy dni czuję się jak ta tuwimowska lokomotywa.

…”Najpierw powoli  jak żółw ociężale,

Ruszyła maszyna po szynach ospale,

Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem,

I kręci się, kręci się koło za kołem,

I biegu przyspiesza, i gna coraz prędzej,

I dudni, i stuka, łomoce i pędzi,

A dokąd? A dokąd? A dokąd? Na wprost!…”

We wtorek nastąpił początek roku szkolnego. Całe szczęście, że M wziął dzień wolny i mogliśmy razem dwie imprezy obskoczyć. Mały wszedł do przedszkola prawie z pieśnią na ustach! Był radosny jak skowronek o świcie. Ja byłam przygotowana na najgorsze. Zaopatrzyłam się w chusteczki do nosa i przybrałam w miarę wesoły wyraz twarzy. Jednak po tym co przeszłam z Dużym, byłam pełna obaw. A tu Mały postanowił nam urządzić surprajsa. Nie dosyć, że nie płakał, to jeszcze tak mu się spieszyło, że zapomniał dać nam buziaka na pożegnanie. Pani nauczycielka mu przypomniała. Obdarował każde z nas szybkim całusem i pognał do zabawek, dzieci i pani, zostawiając mnie ogłupiałą przed klasą. Przedszkole Małego jest malutkie. Przerobione z dwupokojowego mieszkanka. Dzieci w nim jak na lekarstwo. Wszystko to daje mi poczucie bezpieczeństwa. Mam nadzieję, że Mały nie będzie dużo chorował, bo wielkiego skupiska dzieci nie ma, wszystkie są zapisane na max. 5 godzin, więc pewnie ma się nimi kto zająć i w razie choroby nie będą przychodzić. Mały jest zadowolony. Wczoraj i dzisiaj powtórzył ten sam schemat co we wtorek. Pośpiesznie zmienił buty i poleciał. A przepraszam, wczoraj to nawet chciał lecieć bez obuwia, w samych skarpetach tylko. Zdążyłam mu zdjąć buty, ale nie zdążyłam założyć kapciuchów… A dzisiaj Mały powiedział do Dużego:

-„Pośpiesz się, bo się spóźnię do przedszkola!”

Zdanie powyższe przypieczętował miną z serii „ruchy, bo ci przyłożę!”. Duży jest trochę pokrzywdzony, bo wczoraj i dzisiaj szedł do szkoły na godzinę 8.55, ale musiał niestety zwlec się z łóżka razem z nami i jechać ze mną odstawić Małego do tej przefantastycznej instytucji. Jutro nastąpi zamiana. Mały odstawi ze mną Dużego do szkoły i dopiero pojedzie do przedszkola. Duży nie ma jeszcze stałego planu. Denerwuje mnie to trochę, bo nic nie można zaplanować. Plan ma być w poniedziałek. A to wszystko wina jednej pani, która miała uczyć religii, ale dzień przed rozpoczęciem roku szkolnego zrezygnowała, dezorganizując tym samym cały czas szkolny. U Dużego w klasie nastąpiło kilka zmian jeśli chodzi o nauczanie. Zmieniła się pani od angielskiego. W tym roku będzie ich uczyła wychowawczyni równoległej klasy, z czego my – rodzice bardzo zadowoleni jesteśmy. Informatykę poprowadzi sama pani dyrektor szkoły, z czego jeszcze nie wiem czy my – rodzice jesteśmy zadowoleni. A religii będzie uczył jednak ten sam pan, co w zeszłych latach. I tu bardzo się cieszymy, my – rodzice. Zaznaczam, że to my – rodzice, ponieważ zdania naszych dzieci znacznie różnią się od naszych. Wiadomość o odejściu poprzedniej nauczycielki angielskiego przyjęli wprawdzie z entuzjazmem, ale o nowej nauczycielce nie wiedzą nic, więc przemilczeli. Informatyka też na nich wrażenia nie zrobiła żadnego. A na wiadomość o religii, usłyszeliśmy „nieeeeeee!”, co jest całkiem zrozumiałe, bo jako, że „stara” pani od angielskiego nie radziła sobie z większością klasy wcale a wcale i dzieci właziły jej niemalże na głowę, to pan od religii nie pozwala na harce po klasie, skakanie po ławkach i niekontrolowane wrzaski. I tak być powinno, bo w końcu nauczyciel pełni bardzo ważną rolę w wychowywaniu dzieci. Nie chciałabym, żeby mój syn nie szanował swoich nauczycieli, chociaż on jako jeden z niewielu, na angielskim zachowywał się nienagannie. I tak właśnie rzeczy się mają jeśli chodzi o nowy rok szkolny. Ja natomiast od wczoraj latam z jęzorem wywieszonym i już wcale nie jest mi do śmiechu, kiedy pomyślę sobie, że tak ma być rok cały. Dzisiaj na przykład wstałam 6.30, przygotowałam śniadanie dla siebie i dzieci, obudziłam Małego, bo Duży na szczęście sam wstał. Kazałam zjeść, umyć się (Duży myje się sam, Małego myję ja), i ubrać (tak samo jak przy myciu). Na przystanek dotarliśmy o 7.40, po to, żeby zobaczyć jak odjeżdża nasz autobus. Zanim pzyjechał drugi, Mały i Duży zaczęli pomału rozbierać przystanek autobusowy na częście pierwsze. Odstawiliśmy w końcu Małego do przedszkola i nawet udało nam się zdążyć do szkoły na czas. Po drodze odwiedziliśmy 3 sklepy w poszukiwaniu soku. Duży został w szkole, ja pobiegłam na zakupy. Do domu ściągnełąm o godzinie 10.30. O 10.35 przyszła koleżanka skorzystać z internetu, bo zrobiła w domu przemeblowanie i okazało się, że kable do komputera nie sięgają. Posiedziała 10 minut i poszła, a ja razem z nią, bo przecież odebrać Małego za 40 minut trzeba było. Pojechałam. Kupiłam kukurydzę. Odebrałam Małego. Poszliśmy do jednego sklepu, który otworzyli całkiem niedawno, tuż obok przedszkola. Markę znam z pobytu w UK, więc chciałam porównać. Okazało się, że niektóre artykuły są tam tańsze niż w innych miejscach, więc zrobiłam małe zakupy. Wróciliśmy. Zanieśliśmy zakupy do domu i poszliśmy odebrać Dużego ze szkoły. Przyszliśmy do domu na obiad. Duży pokazał mi zeszyt od polskiego, w którym było napisane jest, że na jutro zeszyt gładki, rygę, pionek i kostkę do gry trzeba przynieść. Dostałam mroczki przed oczami. Znowu muszę lecieć do sklepu! Zadzwoniłam do teścia, który na szczęście dysponował kilkoma wolnymi minutami i przyszedł dzieci popilnować. Poleciałam do sklepu sama. Oczywiście nie dostałam wszystkiego w jednym miejscu. Obskoczyłam trzy sklepy. Wróciłam do domu. Odrobiliśmy lekcje. Zrobiłam obiad. Czekam na M. I wreszcie mam czas, żeby usiąść. Aaaa oczywiście załatwiłam w międzyczasie też trzy ważne sprawy. Telefonicznie, bo osobiście to dopiero muszę się pofatygować… Cieszę się, że jutro piątek. Oznacza to, że za dwa dni niedziela i wtedy chyba nie ruszę się z domu na krok. Choćby mnie wołami ciągnęli. A w poniedziałek pierwsze zajęcia z aeroboksu 🙂 A za tydzień w sobotę warsztaty fitness 🙂 Już nie mogę się doczekać 🙂 W tym tygodniu też poszalałam w klubie 🙂 Było świetnie i nareszcie czuję, że to jest TO!