Dwóch braci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, matka i ojciec z ZA, cztery koty. I to wszystko w mieszkaniu na pierwszym piętrze, w dużym mieście w centralnej Polsce.
– Jak tam życie ciotka? – zagaił Mały moją przyjaciółkę. – Jak poczucie własnej wartości?
Parsknęłam śmiechem w duszy, ale czekałam co będzie dalej.
– Jako tako Mati. – odpowiedziała Ciotka.
– A jak się czujesz? – nie odpuścił Mały.
– No mówiłam Ci przed chwilą, że jako tako.
– Ale mi chodziło o zdrowie. Jak się czujesz? Jakiś rak, czy nie rak?
…
Small talk w wykonaniu Małego, to mistrzostwo jednak. Będzie załatwiać za mnie wszystkie nieprzyjemne sprawy.;-)
– Opowiem Ci dowcip mamo. – rzekł Mały, który dzięki starszemu bratu odkrył wczoraj stronę z kawałami.
– Opowiedz.
– Wiesz dlaczego brunetka spadła z drzewa?
– ?
– Bo grabiła liście!
– A to nie była czasami blondynka?
– Nieee, to akurat była brunetka. Ale rozumiesz dlaczego spadła?
– No tak, bo grabiła liście grabiami?
– Nie! Ona je zabierała! Kradła! Przecież grabiła! Wiesz co to jest grabież?
No tak, fakt.
Dobrej nocy :-)
Ostatnio sporo dziergam. Prawie co wieczór. Duży przy każdej okazji porywa mi druty i bębni nimi po łóżku, co doprowadza mnie do szału. Ten dźwięk jest dla mnie mocno denerwujący. Dziś było podobnie. Duży znowu porwał mi druty i zagrał na wyrze jak na perkusji.
– Przestań proszę! – zdenerwowałam się troszkę.
– Ale to jest takie fajne! – Duży nie lubi dawać za wygraną.
– Nie jest. Ten dźwięk mnie denerwuje.
– Ty nie wiesz co jest fajne. Ty nie masz Aspergera. – odpala Duży i spokojnie bębni dalej..
Moje życie nie jest fajne. Nie mam Aspergera.. ;-)
Do góry nogami 