Wracamy pociągiem do domu. W naszym przedziale siedzą dwie starsze panie. Wracają z Dziwnówka, gdzie widziały dużo dzieci z autyzmem. Nie wiedzą, że Mały też ma autyzm. Obie strony szczęśliwe, Mały ma słuchaczki, robi im wykłady o szkole, terapiach i grach. Panie żywo zainteresowane, słuchają i zadają pytania. Są zachwycone wiedzą Małego. Jedna jest po udarze, mówi Małemu, że muszą dużo rozmawiać (taka forma terapii dla niej).

– Po to mamy języki i struny głosowe. – odpowiada Mały z powagą i ciągnie wykład o rytmie w Pataponach. 

Do Łowicza mamy dojechać o 16.20. Jest 9.30. Długa podróż przed nami.