Mały ma w szkole zajęcia z Panią Psycholog. Ostatnio była na lekcji w jego klasie. Podejrzewam, że rozmawiała z dziećmi o przemocy psychicznej. Małemu chyba nie bardzo temat do gustu przypadł, bo jego opowieść o tym jest pełna negatywnych uczuć i mało spójna.
– Ale jak jesteś z PP sam na zajęciach to jest fajnie? – pytam.
– Taaak. Ale nie zawsze.
– A co jest niefajnego?
– Pani jest zbyt radosna. Ona kocha swoją pracę, ale chyba tylko dlatego, że nie musi UCZYĆ tych dzieci.
No tak. Skoro nawet dzieci z autyzmem widzą frustrację nauczycieli, ich zmęczenie i niechęć do swojej pracy, to chyba żle się dzieje w szkołach..
BTW. Pomimo zaleceń w Orzeczeniu o Potrzebie Kształcenia Specjalnego, Mały nie dostał godzin indywidualnych. Czekam na uzasadnienie i ruszam z odwołaniem.