W zwiazku z tym, że zrobiło się ciepło i balkon jest otwarty cały dzień, w dużym pokoju pojawiły się przyrządy niezbędne przy takiej pogodzie. Mały nazywa je: pacałka i pukadło. Założę się, że też je macie ;-)

Nie wiecie co to pukadło? Zaraz wyjaśnię.

– Coś wpadło do mieszkania i tłucze się po suficie. Słyszę to na kasetonach, chociaż nie widzę. – rzekłam do Małego wczoraj wieczorem.

– Zaraz to znajdę, tylko wezmę pacałkę. – przejął się Mały. Po chwili wrócił jednak z kocią zabawką: patykiem ze sznurkiem i piórkami.

– Nie wiem gdzie jest pacałka, wziąłem pukadło. – mruknął pod nosem i trzymają patyk pionowo w górze, puknął kilka razy w sufit, żeby wystraszyć hałasującego delikwenta.

Zatem pukadło jest przedmiotem, którego używa się, kiedy nie ma pod ręką pacałki. 🙂

Dzień dobry, miłej i słonecznej niedzieli!

– Mamo, dlaczego Ty tak robisz na tym szydełku i robisz? – zapytał wczoraj Mały, przyłapując mnie między chustą a nauką dziergania serwetek.

– Bo bardzo to lubię i odpoczywam przy tym 🙂

– Ale wtedy wyglądasz na dużo starszą!

No tak. Szydełko tylko dla babć 😉

– Polecam Ci mamo tą grę! – Mały zamachał mi telefonem przed nosem. – To super gra! Na pewno Ci się spodoba!

– A o czym ta gra?

– Trzeba upolować zwierza. Popatrz. – zerknęłam na ekran, gdzie jakiś wielki mamut walczył z ludzikiem. 

– O nieee! Wywinąłem OŁRA! – krzyknął Mały, kiedy mamut z gry trzasnął ludzika trąbą. – Yyyy, nie! ORZEŁA!

…

– Walnę Cię w ten czerep to zobaczysz.. (to ludzik do słonia..)

Czasem mogłabym go słuchać godzinami, opowieści Małego są barwne i wielowątkowe. Fantastyka pomieszana z sensacją i komedią. Oddaje się temu calutki. Najgorzej, że w szkole na lekcjach też..