– Nie dałaś mi dziś herbaty do szkoły – zarzucił mi Mały w drodze do domu.

– Jak to nie? Dałam! – przecież dokładnie pamiętam, że zrobiłam i dałam.

– Nie. Miałem tylko wodę z cukrem..

(wg Małego):

– Kochanie to ja, otwórz drzwi, jeśli mnie słyszysz, wybacz mi. Kochanie to ja, twój ŁYSEK.. (G. Hyży, jeśli ktoś nie zna)

Małego monolog o sposobie na życie :
Mógłbym pójść w broń, albo w biżuterię. Robiłbym to, co lubię. Mógłbym też pójść w narkotyki, ale to by było złe.

– I ten luj, wyszedł prosto na mnie! – ekscytuje się Mały, opowiadając ojcu o grze. – Wiesz, że to nie jest ładne słowo? – wchodzę w konwersację, bo Mały naprawdę go nadużywa. – Ale ja lubię to słowo! – broni się Mały. – Ale postaraj się używać go mniej, a zwłaszcza w szkole. Mały kiwa głową ze zrozumieniem i kontynuuje opowieść – I ten złodziej wyszedł prosto na mnie! – ekscytyje się od nowa. – Czyli ten luj. – dodaje szeptem.

Pojechaliśmy z Małym zobaczyć nowy obiekt rozrywkowy w naszym mieście. Na pobliskim parkingu dostrzegłam autokar.

-Oj, chyba będzie dużo ludzi. – powiedziałam do Małego.

-To będziemy ich z gracją wymijać. – odpowiedział mój syn spokojnie.

I tak właśnie zrobiliśmy 😁

-Nie lubię chemii. Ten przedmiot sprawia mi fizyczny ból. Nie jestem ścisły. – Mały źle znosi powrót do szkoły. – Ze ściśniętych przedmiotów, to ja tylko biologię lubię.

Jedziemy samochodem. W radio leci reklama środka na menopauzę.

-Co oni Ci insynuują mamo? Ciągle ta menopauza i menopauza.. – komentuje Mały, a ja czuję te uderzenia i siódme poty, i chyba muszę kupić ten środek, skoro mi to insynuują 😉

-AAAAAAAAH! – ziewnął Mały w kuchni, budząc przy okazji pół bloku.

-Co to za słoń tak trąbi? – zapytałam żartobliwie.

-W moim wieku się ziewa. – Mały nie lubi „sucharów”.

-A w moim się nie ziewa?

-W Twoim się tylko leży.

To idę leżeć 😉

-Zimno mi – narzeka Mały, podczas gdy my buszujemy na stoisku z gadżetami od gdańskich plastyków.

-Jak to Ci zimno? – dziwię się. – przecież jest naprawdę ciepło!

-Bo Ciebie to hormony grzeją – odpowiada Mały, a ja widzę, jak sprzedawca odwraca się do nas plecami i tylko drżące ramiona świadczą o tym, że na pewno to usłyszał..