Mały śpi z nami od kilku miesięcy. W związku z tym nikt z nas nie budzi się wyspany. Nie pomagają światełka w łóżku, ipad, koty… W akcie desperacji kupiliśmy dziś rybkę. Bojownika. Mały marzył o rybce od bardzo dawna, ale ja niekoniecznie… Rybka została nazwana Geraltem. Mały patrzy na nią, gada sto razy więcej niż zwykle i trzepocze. Widać, że się cieszy. Umówiliśmy się, że rybka ma sprawić, że Mały wróci do swojego łóżka i pozostanie tam na całą noc. 

– Taaaato! Jak się czuje Geralt? – wrzeszczy Mały z wanny.

– Dobrze. Pływa sobie.
– Ale tak świadomie, czy może raczej nie? – pyta zatroskany Mały.
I teraz pytanie do doświadczonych akwarystów: jak wygląda świadome pływanie rybkowe? Bo to nasza pierwsza ryba w życiu. Oprócz karpii, które w dzieciństwie widywałam w wannie u mojej babci, w okolicy grudnia ;-)

– Ojcze nasz, który nie jesteś w niebie, ale i tak święcę imię Twoje… – przemówił Mały do taty.

– Rozwala mnie jak tak do mnie mówi. – mrugnął do mnie mąż.

– No co! Przecież nie jesteś w niebie, nie umarłeś! Musisz żyć jeszcze siedemdziesiąt lat! – zakrzyknął syn nasz.-

I jeszcze może sześć.- dodał po chwili namysłu.

Widocznie siedemdziesiąt nie było wystarczające ;)

– Mamo, Tośka (nasza kotka), umie czytać z NIERUCHU warg. – zauważył dziś Mały.

– Z nieruchu? – zdziwiłam się.

– No tak, przecież koty jak mówią, to nie ruszają wargami, a jednak wiedzą co do siebie mówią.

Faktycznie… 😉

Dzień dobry!