Wczoraj był 2 kwietnia. Dla większości osób zwykły dzień. Ale nie dla nas 🙂 Bo wczoraj był Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Za sprawą Fundacji Jaś i Małgosia oraz Klubu Rodziców Autyzm Help, w pięciu miastach Polski stanęły ogromne żarówki, z napisem 1/100, który oznacza, że już u jednego na sto dzieci diagnozuje się autyzm. My, rodzice dzieci z autyzmem i zaburzeniami ze spektrum postanowiliśmy, że w tym dniu zatańczymy wesoło, żeby pokazać innym ludziom, że autyzm to nie koniec świata! Mimo tego, że diagnoza przewraca życie do góry nogami, to jednak śmiejemy się, żyjemy i staramy się być szczęśliwi. W Łodzi tańczyliśmy i świeciliśmy na niebiesko na placu Dąbrowskiego. Można o tym przeczytać w Expressie Ilustrowanym, Dzienniku Łódzkim, Gazecie Wyborczej i w innych gazetach, posłuchać w radiu i telewizji. A już niedługo obejrzeć film na youtube. No i rzuciło mi się wczorajsze niebiesko szaleństwo na mózg. Poszłam odebrać Małego ze szkoły o godzinę za późno. Nie wiem dlaczego. Byłam przekonana, że o tej godzinie właśnie dziecko kończy lekcje. Wlazłam do szatni, pogadałam ze znajomą JiMową mamą, aż przyszła inna mama, „klasowa” i zapytała mnie jakie dodatkowe lekcje ma dzisiaj Mały, bo przecież te planowe skończyli już godzinę temu! Zdębiałam, bo mogłam dobre 15 minut wcześniej już po niego iść, ale nieeee, siedziałam jak ten kołek w szatni, a on stał przyklejony do drzwi świetlicy. Dobrze, że pozwolił się przeprosić i był na tyle wspaniałomyślny, że powiedział: nie martw się, ludzie przecież popełniają błędy! A autyzm to nie koniec świata! 😉