Chciałabym czasem móc wszystko wyrzucić i kupić nowe. W mniejszych ilościach. Chłopaki mają problem z pozbywaniem się gratów. Negocjują, ryczą, krzyczą, chowają grata w najgłebsze dziury, byleby tylko nie wyrzucić.. Jak już się zgodzą, to każda rzecz musi zostać ofocona, przytulona, wycałowana i opłakana. Dziś wyrzucam poduszkę. Sflaczałą, usyfioną, niby ozdobną, ale mającą lata świetności już dawno za sobą…
– Dlaczego wyrzucamy tą poduszkę?! – dopytuje Mały oskarżycielskim tonem.
– Bo jest zasyfiała. – rzucam krótko, bo nie chce mi się wdawać w tłumaczenia, czy dyskusje..
– Duuuużyyyy! Znowu mamy coraz mniej przedmiotów! – skarży Mały bratu. – Zaraz mama wyrzuci i nas!
Hm. 😉
Do góry nogami 